Mirjana Belić-Koročkin-Davidović & Radivoje Davidović
Mirjana Belić-Koročkin-Davidović i Radivoje Davidović poznati su čitalačkoj publici po zajedničkom profesionalnom radu koji traje skoro tri decenije. Oboje su iz Beograda gde žive i rade. Mirjana Belić-Koročkin-Davidović je ceo radni vek provela u „Politici“ najvećoj novinskoj kući na Balkanu. Radivoje Davidović osim u novinarstvu i umetničkoj fotografiji poznat je po svom istraživačkom radu u publicistici.
Publicističkim radom počeli su da se bave pisanjem knjige „Povest o braći Baruh“ (1988) likovnom monografijom „Bora Baruh“ (2001) „Stevan Filipović-istina o istorijskoj fotografiji“ (2012) i „Eugen Verber-glumac, prevodilac, judaista...“ (2014). Za knjigu o Stevanu Filipoviću Udruženje novinara Srbije dodelio im je nagradu „Žika M. Jovanović“ za najbolje delo iz oblasti publicistike za 2012. godinu.
Gotovo sve knjige dobile su prve nagrade na tradicionalnim književno-publicističkim konkursima Fondacije „Dragojlo Dudić“ i Saveza jevrejskih opština Srbije.
Mirjana Belić-Koročkin-Davidović je deo svog novinarskog rada sažela u knjige „Rajska ptica“ (2005) i „Primili smo vaše pismo...“ (2015) i prevela s francuskog delo Jana Andree „Ta ljubav“ (Poslednja ljubav Margaret Diras) 2001. godine.
Oboje su dobitnici Zlatne značke Kulturno-prosvetne zajednice Srbije za stvaralaštvo u širenju kulture.
Mirjana Belić-Koročkin-Davidović je član Udruženja novinara Srbije i dobitnica više profesionalnih priznanja a Radivoje Davidović je pored zajedničkih osvojio prvu nagradu na konkursu Saveza jevrejskih opština Srbije za knjigu „Od Daviča do Čelebonovića-Ulice beogradskih Jevreja“ (2010) i drugu nagradu za rukopis „Jevrejska čitaonica u Beogradu 1929-1941“ iz kojeg je proistekla istoimena knjiga (2016).